Een column schrijven. Misschien wel de beste manier om even van je af te schrijven. Zonder gevoelens, maar alleen de situatie. De gevoelens gaan in een dagboek, die zijn van mij. Ok, hier is een klein beetje mijn gevoel.
Wat vind je er van? Laat het me weten door te reageren.
Het is rustig in huis. Er wordt een middagdutje gedaan door de kleintjes, en buiten schijnt de zon. De lente is begonnen. Op straat is het uitgestorven. Enkel de geluiden van de natuur zijn hoorbaar. Voordeuren zijn gesloten, auto's staan op dezelfde plaats als een paar dagen geleden. Het dorp is stil. Het land is stil. De wereld is stil. Stilte, terwijl iedereen schreeuwt van angst. Mensen worden gek van angst. Elke dag weer mediaberichten die de nekharen overeind doen zetten. Door de angst gaan mensen zo mee met alle berichten, zonder nog zelf na te denken. Wat is er aan de hand? De wereld is ziek.
En weet je wat nu juist zo mooi is? Moeder aarde wordt op dit moment geheeld. Vrijwel geen uitstoot van vliegverkeer, treinen, auto's etc.: de lucht wordt weer zuiver. De natuur wordt rustig: dieren komen terug in sommige gebieden. Mensen zitten thuis: ze gaan na over hun daden en komen tot bezinnen.
Mensen hoeven niet in angst te leven. Wees rustig en kalm. Er is angst omdat men niet meer zomaar met mensen kan afspreken. Men voelt zich eenzaam en hulpeloos. Voor sommige mensen is dat goed. Misschien gaan ze dan nadenken over wat ze een ander ooit hebben aangedaan. Hoe het voelt om ergens alleen voor te staan en jezelf eenzaam te voelen. Wake-up call. Uiteraard is het voor het grootste deel van de mensen gewoon erg vervelend en verdrietig dat ze alleen zijn.
Moeder aarde is krachtig. Wees rustig en kalm.
Covid-19, het komt heus goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten